യേ തു സര്വ്വാണി കര്മാണി മയി സംന്യസ്യ മത്പരഃ
അനന്യേനൈവ യോഗേന മാം ധ്യായന്ത ഉപാസതേ (6)
തേഷാമഹം സമുദ്ധര്താ മൃത്യുസംസാരസാഗരാത്
ഭവാമി നചിരാത്പാര്ഥ മയ്യാവേശിതചേതസാം (7)
സമലകര്മ്മങ്ങളേയും എന്നില് സമര്പിച്ചിട്ട് എന്നെ പരമ ലക്ഷ്യമായി കരുതുന്നവരും, അന്യവിഷയങ്ങളില് നിന്ന് വിട്ട്, അനന്യഭക്തിയോടെ എന്നെ ധ്യാനിക്കുന്നവരുമായവര് ആരാണോ, എന്നില് ഉറപ്പിച്ച മനസ്സോടുകൂടിയവരായ അവരെ ഞാന് വേഗം തന്നെ സംസാരസാഗരത്തില് നിന്നു കരകയറ്റുന്നതാണ്.